Er zijn 2 soorten hoogtevrees: de optische, die krijg je als je vanaf een zekere hoogte gewoon naar beneden kijkt. En dan heb je nog de cognitieve hoogtevrees: dat is de angst over wat er allemaal zou kunnen gebeuren als je van die hoogte naar beneden valt of springt. Ieks! Hartklopppingen, zweten, duizeligheid en je komt in ademnood, want de kans is groot, dat er uiteindelijk helemaal niks gebeurt.
Eigenlijk heeft bijna iedereen wel een beetje last van hoogtevrees. En daar is niks mis mee, want het voorkomt een hele hoop domme acties. Het wordt pas vervelend als je hoogtevrees krijgt op je keukentrapje. Want: hoe kom je dan bij de kurkuma?
Als je hoogtevrees een fobie wordt, dan loopt het uit de hand. Je vermijdt balkons, ladders en roltrappen. En dan is het tijd voor de therapeut! Hopen dat die drempel niet te hoog is.
Hoogtefobie kan behandeld worden met cognitieve gedragstherapie. Da’s een ingewikkelde term voor ‘steeds een stapje hoger’. Ook wordt er tegenwoordig virtual reality gebruikt: je staat veilig op de grond, maar je denkt dat je aan de rand van een ravijn staat. Zo wordt je alarmsysteem als het ware opnieuw geprogrammeerd. En als je van je hoogtevrees af bent, dan heb je alle tijd voor je nieuwe hobby: raketparachutespringen!
Dit filmpje kan goed als instructiemateriaal voor een les op het digibord worden getoond. Steeds meer scholen en leerkrachten doen ervaring op met digitale schoolborden. Van deze digiborden wordt veel verwacht, want als ze goed worden ingezet kan het digibord het onderwijs versterken en zelfs fundamenteel veranderen. Vrijwel iedereen gaat er van uit dat digitale schoolborden het onderwijs kunnen verrijken en misschien zelfs verbeteren. De borden geven zoveel extra mogelijkheden voor zowel kennisoverdracht als kennisconstructie, dat onderwijswinst niet uit kan blijven.
|
